lütfen beni akıl hastanesine yatıralım. konuşmak, uyanmak, insana maruz kalmak mecburiyetinden azad edelim. ve denetlenmek ve sorulan sorulara beklenen cevapları vermek ve günaydın
iyi akşamlar merhabalar incelikleri ve kendine vakitsiz kalmak. ve tabii ki nasılsınlar, tavsiyeler, görüşelim mi'ler, belirsiz zamanlar
ve mekanlar, çeşitli puştluklar, sevgiler nefretler, bayatlıklar. olur da kariyer denen o gülünç o boktan şeyin peşine düşersem bunu kendimi akıl hastanesine kapatmak için yapacağım. bunu da normal'e ve insan'a maruz kalmamak için yapacağımı söylememe gerek yoktur. evet ama ağır ilaçlar evet bilmiyor değilim.
not: insan'a maruz kalmamak yanlış bir ifade. deliler insan değil mi gibi bir soruyla karşılaşsam "ya ben orda öyle demek istememiştim" gibi abuk bir açıklama yapmak istemem. utanıyorum. bilinsin. ama orda öyle demek istemiyorum tabii. ve'yi görmezden gelip "normal insan"ı bir söz öbeği olarak alalım, olur mu? (21 Ocak)
