iyileşmekle ilgili

deniyorum.

"ben artık sürekli hançerlenirim"

ruhundan tramvay geçen madam:

"Orada hiçbir şey korunmuyor, diyordu dünün küçük kadını, olgun bilgin bir gülüşle." diyor Ruh Üşümesi'nde Adalet Ağaoğlu.

burda olgun bilgin bir gülüş eksik.

bunca insan, bunca ezbere doymamış nesil onların adlarını ezberlesin diye mi dünyada bir şeyler bıraktı? haniydi anlaşılmak? yani bunun için miydi bir vüs'at o. bener bir nezihe meriç? böyle iki ay adını anmak ve yazın unutmak. duygusal davranıyorum, yarım yamalak adı geçen bunca insanın çürüttüğü dirsekten dolayı. adam ömrünü harcıyor, çocuğun teki "geç bunu bu önemli değil" diyor. puşt.
ama şüphesiz ki en çıldırdığım kısım birinci/ikinci yeni. adamları ne kadar itin götüne sokarlarsa o kadar akılda kalıyor. arasıra bu tür yazın adamı harcanmalarına tepki gösteriyorum.
"oğuza tay verin binsin. binemez ki!" diye şifreleme var. dalga mı geçiyorsunuz?

gülüyorsan gülme, ben de başta güldüm. lütfen benimle sinirlen.

"seni sevdim olur mu?"dan geliyorum

"kahverengi bir gömlek giyerim sana doğru"

ülkü tamer benim için "uyan artık, bildiğim bütün ninniler bitti"dir fakat.

bir kitap arıyorum:

vicdani demiş ki: https://soundcloud.com/kamayor-kabare/sak-n-plak-olmay-n

batar gemi bataklıkta:

kaderimin oyunu çok güzel ama günler çok "değirmen"
bir de vega: yanıyor zaman ve mendil

öfori

 uykulu ve rüyasız olmanın acıklı sabahları.

ne tanıdım?

"arkadaş z. özger"

ah minel-aşk, morenica

"Sert pazularından birine 'ah minelaşk' ve diğerine de, 've minelgaraib' ibarelerini dövdürmüştü."
Puslu Kıtalar Atlası / İhsan Oktay Anar

"Ben cıgaramı yakarken usulca herifin ellerinin üstünde ve bileklerindeki koyu kurşuni dövmeleri süzmeye başladım. Bunlardan biri, yani sağ elinin baş parmağı ile şahadet parmağının arasındaki dövme ortasına sivri bir ok saplanmış bir yürek resmi idi. Ötekisi, yani sol elinin üstünden koluna doğru uzanan dövmede de eski harflerle şu yazı yazılıydı:
'Ah minel'aşk!'
Ve düzgünce bir sülüs hazı ile yazılmış olan bu yazının başındaki ahın gözlerinden yaşlar akıyordu."
Çingeneler / Osman Cemal Kaygılı

Bir tür karıştırma sonucu Özgür'ün "bu kitap bizde var"ıyla ertesi gün bahçede elimde tutuyor olduğum Çingeneler'i ne okudum ne de duydum. Hazır kitap bana gelmişken rastgele bir yerini okuma isteğine tutuldum. Aniden ve savruk bir biçimde yapılan şeylerleyim, tesadüflerle yeniden.

Mor Karbasi diyor ki "Morenica"

a'laya beni beni

"çok şükür bi' dara dost dost yitirdin beni beni"

vesikalı:

"bir daha da olmayacak"

https://soundcloud.com/inan6666/bana-geldin-sanm-t-m-demin

şöyle bir baktım da

"bulutu kestiler bulut üç parça
kanım yere aktı bulut üç parça
iki gemiciynen van gogh'dan aşırılmış
bir kadının yüzü ha ha ha"

bu ipi kimse için gezdirmeyenler, çocukluğunda bir kere asılanlar, bir kadının yüzü kaçarken yetişemeyenler: http://youtu.be/ChR7Wnxu4n0

 

güzel adam

bir ses

minik domalışlar: dinlemezsen hatrım kalır.

bahar-memnuniyet

bir zerrin atakanlı yitik bahar: yalnız sevda ve kocalma hüznüydü isteği/ karşında bir sigara içip ölebilirdik

kulağıma çalınan en güzel bahar şarkısı, baharı önemsiz; incecik sarılmaların hissi: yan flüt sesi. incecik şarkı. gülten: ah kimselerin vakti yok. kimseler de yok ki.
son iki günüm memnun geçiyor. duyduğum en güzel iltifattan: fransız kadınlar gibi, elinde şarap kadehi tutar gibi güzel bir izlenim vermiş olmaktan; öykünün üç aydır dergide durmasından; ilk yaptığım röportajın bu ay yayımlanacağı gibi güzel bir haber almış olmaktan güzel bir yerden; beklediğimden daha güzel olan sonuçtan. memnunum.