"ey uzak ihtimallerle dokunduğum, giyinirken bütün cevapsız yüzleri, neden yoktun? neden yoktun? neden yoktun? neden yoktun?" dediğinde metin-kemal kahraman, yeditepe istanbul'u özlemle izlemeye başlamışsam, gece ince ince yağmur yağıyorsa, yıkık ve ıslak bir duvarda kuyruğunu dikmiş bir kedi yürümüşse, bir küçük çocuk eve ekmek alırsa yarın sabah bakkaldan, belli belirsiz üşüyorsam, dudaklarım hiçbir vakit bunca çatlamamışsa, kirpikten burun ucuna kadar yol alan acıya engel olamamışsam, hazırlıksız yakalanmışsam, hazırlıksızlığım bir savunmasızlıksa, içimden taşanın yanında içim küçücük kalmışsa, yarattığım bayağılıktan utanıyorsam "ey ne olur alın beni alın buralardan götürün" der turgut. uyurum. uzun uzun susmak isterim.