ruhumdaki gevende hiçbir sese, hiçbir ağlayışa gülüşe, hiçbir yürüyüşe tahammül edemiyor. içimdeki sabahattin ali'yi durduramıyorum. "muhakkak ki..."leri durduramıyorum. biraz üstünü örtmek istediğim mutsuzluğu, yapmayacağım şeylerle ortaya serdim. yürekten söylemediğim yavan şeylerle yürekten fısıldadığım şeyler arasındaki farkı anlamak zor değil. kendimde bunu gördüm. insanın canı bir şey demek istemiyorsa bir şey dememeli.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder